Bron: Robert Inlakesh
Al Mayadeen Engels 22 mei 2024 ~~~
Het Israëlische leger besloot dat een herinvasie van Jabalia hun volgende primaire focus was, maar slaagde er niet in om een geldige rechtvaardiging voor hun acties te produceren.
Ongeveer een week geleden besloot het Israëlische leger om een plotselinge reeks offensieven te lanceren tegen Oost Rafah, samen met de Zeitoun buurt en Jabalia, ten noorden van de Gazastrook. Ondanks het feit dat ze beweren dat ze het verzet in het noorden van Gaza al maanden geleden hebben ontmanteld, is wat ze daar de sindsdien hebben meegemaakt dood en beschaamdheid.
Op 6 mei, nadat Hamas had aangekondigd dat het een voorstel voor een staakt-het-vuren had geaccepteerd dat zou hebben geleid tot een uitgebreide uitwisseling van gevangenen en het einde van de oorlog, ging de Zionistische bezettingsmacht door het lint en besloot om door te gaan met haar geplande inval in de meest zuidelijke Gazaanse stad Rafah. Het begon met een opmars van ongeveer drie kilometer naar de grensovergang van Rafah, voordat het zijn operatie verder uitbreidde in de oostelijke gebieden van Rafah.
De Zionisten besloten ook om de wijk Zeitoun opnieuw binnen te vallen en later nog een inval te doen in de stad Jabalia en het vluchtelingenkamp. Terwijl het Israëlische leger verrast was door de prestaties en de kwalitatieve sprong in de tactieken van het verzet, vergeleken met voorgaande maanden, in alle gebieden van Gaza, hadden de bataljons van het verzet in Jabalia iets nieuws in petto.
Het Israëlische leger besloot dat een herinvasie van Jabalia hun volgende speerpunt was, maar slaagde er niet in om een geldige rechtvaardiging voor hun acties te geven, vooral niet toen het zionistische leiderschap beweerde dat het verzet daar maanden geleden al verslagen was. Toen ze het dichtbevolkte gebied binnentrokken, geloofden ze waarschijnlijk dat het gemakkelijker was dan de keren ervoor en voerden ze het offensief op een vergelijkbare manier uit als ze de hele oorlog hadden gedaan.
Terwijl het Verzet voorheen had gewacht tot de Zionisten een gebied binnenvielen, voordat ze hun guerrilla-achtige tegenaanvallen lanceerden, was er deze keer een verandering in de strategie van de kant van de verzetsbataljons. Het Palestijnse verzet koos ervoor om de confrontatie met de Israëli’s frontaal aan te gaan en te proberen hen zo lang mogelijk tegen te houden om te zien of ze hen met succes konden verdrijven. De verzetsbataljons in het vluchtelingenkamp Jabalia, het gebied dat in Gaza bekend staat als “de Doorn van Palestina”, namen de houding aan van de vorige generaties strijders van de al-Qassam brigades tijdens de Tweede Intifada en namen de zin van het volk over: “Jullie zullen ons kamp niet binnengaan.” Dit belichaamt de vaak herhaalde zin van de woordvoerder van al-Qassam, Abu Obeida, die stelt dat “dit een verzet is van overwinning of martelaarschap.”
Het vluchtelingenkamp Jabalia is beroemd omdat het in 1987 de Intifada startte en wordt door velen beschouwd als wat het vluchtelingenkamp Jenin is voor de Westelijke Jordaanoever: een broeinest en bolwerk van verzet. Na verschillende pogingen van het Israëlische leger om het Jabalia vluchtelingenkamp over te nemen in het begin van de jaren 2000, lanceerde de Zionistische entiteit een invasie in het noorden van Gaza in oktober 2004, met speciale aandacht voor het Jabalia kamp. Maar na het doden van meer dan 130 Palestijnen – waarvan de meesten burgers waren – werden ze gedwongen zich terug te trekken. Hun belangrijkste doel was toen om het afvuren van raketten te voorkomen, die net twee Israëli’s hadden gedood, maar ze slaagden er niet in om te voorkomen dat het Verzet kort daarna doorging met zijn raketaanvallen.
Dit keer is het Verzet niet hetzelfde als het Verzet in 2004 en lijkt het niet op het Verzet in eerdere gevechten. In de eerdere dagen van Operatie Al-Aqsa Vloed vielen er verrassend veel slachtoffers onder de Zionistische troepen. Niemand had verwacht dat het verzet na acht maanden oorlog sterker zou zijn geworden en in staat om complexere operaties uit te voeren dan voorheen. Het verzet slaagde erin om tientallen hinderlagen uit te voeren, meer dan 100 RPG-koppen op Israëlische militaire voertuigen af te vuren, explosieven onder tanks te plaatsen, drones te gebruiken om antipersoonsmunitie te droppen, sluipschuttersoperaties uit te voeren en verschillende vuurgevechten aan te gaan. De Jabalia bataljons slaagden er ook in om de aanvoerlijn naar het binnenvallende leger af te snijden, waardoor ze gedwongen werden om deze meerdere keren te wisselen.
Bovenop dit alles is gebleken dat het Israëlische militaire en politieke leiderschap leugenaars zijn tegenover hun eigen bevolking. Hun soldaten worden moe en raken niet gemotiveerd, ze keren terug naar hun families in lijkzakken of met ernstige verwondingen, in een gebied waarvan hun regime beweert dat het gepacificeerd was en dat het verzet daar al verslagen was. Zelfs het raketvuur vanuit de noordelijke Gazastrook is de afgelopen weken toegenomen, terwijl de tientallen video’s die door de verzetsgroepen zijn gepubliceerd bewijzen dat de tunnelsystemen nog steeds intact en effectief zijn voor het lanceren van aanvallen.
Zoals gewoonlijk heeft de zionistische entiteit een massamoord gepleegd op de burgerbevolking van Jabalia, door het opblazen van civiele infrastructuur en het plegen van een litanie van oorlogsmisdaden. Hoewel de gevolgen van deze wrede praktijken niet kunnen worden verzacht door de effectiviteit van het Palestijnse verzet, toont het aan dat het vermoorden van onschuldige mensen niet gelijk staat aan een militaire overwinning. Wat de effectiviteit van het verzet wel doet, is het volk inspireren tot standvastigheid en troost bieden aan degenen die getroffen zijn als gevolg van de zionistische misdaden tegen hun families.
Hoewel het niet helemaal duidelijk is waarom het Verzet plotseling besloot om zijn tactiek in Jabalia te veranderen, zijn er een paar factoren die aan deze beslissing kunnen hebben bijgedragen. De eerste is de mate van wreedheid tegen burgers in plaatsen zoals het al-Shifa Ziekenhuis, tijdens de meer recente Israëlische invallen in bevolkte gebieden. Wanneer de zionistische indringers gebieden binnendringen en de controle over burgers overnemen, sluiten ze hen op, martelen ze, executeren ze, misbruiken ze hen seksueel en gebruiken ze hen als menselijk schild. Het is waarschijnlijk dat het Verzet geprobeerd heeft om de tactiek in Jabalia te veranderen om een herhaling te voorkomen van de manier waarop de zionistische militanten burgers elders behandelden.
Een andere reden kan zijn geweest dat men wilde leren van de reacties van de vijand op dergelijke tactieken. Dit kan vooral nuttig zijn voor de verzetsstrijders in Rafah, die waarschijnlijk zelf een grote variatie aan tactieken zullen gebruiken en baat zullen hebben bij het opdoen van nieuwe kennis van wat er in Jabalia is gebeurd. In tegenstelling tot de zionisten, die amateuristische fouten blijven maken die lachwekkend zijn als je ze vergelijkt met de strijdkrachten van andere naties, ontwikkelt het Palestijnse verzet zich voortdurend en leert het van gevechtservaringen. Dit wil niet zeggen dat de militaire eenheid helemaal niet leert, of zich op verschillende manieren aanpast, maar het faalt duidelijk nog steeds in het corrigeren van fundamentele problemen en mislukkingen in het veld.
Opnieuw zijn de Israëli’s geprikt door de doorn van Palestina en verliezen ze steeds meer vertrouwen tegenover een onverbiddelijk, gemotiveerd en doelgericht verzet. Wat we zien van het Palestijnse verzet in Gaza is ongekend en zal nog jaren bestudeerd worden. Met beperkte middelen en terwijl hun volk wordt onderworpen aan hongersnood en genocide, blijft het verzet heldendichten schrijven door middel van enkele van de meest verbazingwekkende gevechten in de geschiedenis van de Urban Warfare.
Topfoto: De doorn van Palestina’: Het opnieuw binnenvallen van Jabalia was een fatale Israëlische fout (Geïllustreerd door Mahdi)