Het Westen, het Zuiden, en het Recht

Bron: german-foreign-policy 29 jan 2024 ~~~

De uitspraak van het ICJ tegen Israël weerlegt de bewering van Berlijn dat de rechtszaak van Zuid-Afrika “elke basis” ontbeert en plaatst het Zuiden voor het eerst in het offensief voor de wereldrechtspraak.

DEN HAAG/BERLIJN – De Duitse regering heeft een bittere klap gekregen met het kort geding dat het Internationaal Gerechtshof (ICJ) in Den Haag heeft aangespannen in de genocideprocedure tegen Israël. Half januari had het openlijk beweerd dat de “beschuldiging van genocide” tegen Tel Aviv “elke basis ontbeert”. Het ICJ heeft Israël nu verplicht om maatregelen te nemen die duidelijk maken dat het concrete bewijzen erkent van genocidale intenties en acties. Als het in de hoofdzaak tot de conclusie komt dat Israël zich inderdaad schuldig heeft gemaakt aan genocidale activiteiten, dan zal Berlijn de beschuldiging onder ogen moeten zien dat het hieraan heeft meegewerkt – bijvoorbeeld met zijn wapenleveranties. Het ICJ-proces heeft nu al ernstige gevolgen voor Duitsland. Tot nu toe kon Berlijn erop vertrouwen dat de internationale rechtspraak grotendeels in het voordeel van het Westen werkte; zo werden er bij het Internationaal Strafhof (ICC) alleen processen aangespannen tegen niet-westerse staten, terwijl de oorlogsmisdaden van het Westen onbestraft bleven. In de huidige procedure voor het ICJ nemen staten uit het Zuiden van de wereld het nu op tegen Israël en zijn westerse medestanders.

De uitspraak van het ICJ

Het Internationaal Gerechtshof (ICJ) in Den Haag, het hoogste gerechtshof van de Verenigde Naties, heeft vrijdag de dringende verzoeken van Zuid-Afrika in zijn genocidezaak tegen Israël gedeeltelijk ingewilligd in een tijdelijk bevel.[1] Het eiste geen onmiddellijke stopzetting van de aanvallen in de Gazastrook, zoals Pretoria had geëist, maar het riep Israël wel op om ervoor te zorgen dat zijn oorlogsvoering niet voldoet aan een van de elementen die in artikel II van de Genocideconventie worden gedefinieerd als kenmerkend voor genocide. De duidelijke meerderheid van de rechters van het ICJ heeft het dus zeer “duidelijk” gemaakt, volgens een gespecialiseerd artikel, dat er op zijn minst “plausibele aanwijzingen” zijn van genocidale intenties of acties aan Israëlische kant.[2] Met zijn voorlopige bevel heeft het ICJ Israël verplicht om zes maatregelen te nemen. In het bijzonder drong het er bij Israël op aan om de bevoorradingssituatie in de Gazastrook te verbeteren en om elke openbare aansporing of zelfs aanzetting tot genocide tegen de Palestijnen te voorkomen of te bestraffen. Met de laatste twee bevelen stemde ook rechter Aharon Barak in, die door Israël was gestuurd. Israël moet nu binnen een maand een rapport indienen waarin het alle maatregelen documenteert die zijn genomen om genocide te voorkomen.

“Zonder enige basis”

Het tijdelijke verbod van het Internationaal Gerechtshof is een bittere klap voor de Duitse regering. Op 12 januari verklaarde de Duitse regering dat ze “de beschuldiging van genocide aan het adres van Israël krachtig en uitdrukkelijk verwerpt …. Deze beschuldiging heeft geen enkele basis.”[3] Maar volgens de uitspraak van het ICJ kan de beschuldiging van Berlijn niet langer overeind blijven. De Duitse regering had ook verklaard dat ze “van plan [was] om als derde partij tussen te komen in het hoofdgeding”. Als Israël niet voldoet aan de door het ICJ geëiste maatregelen, zou Berlijn zich in een positie bevinden waarin het optreedt als verdediger van mogelijk genocidale activiteiten. In feite geeft minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock nu openlijk toe dat de stappen die het ICJ eist “bindend zijn onder internationaal recht: Israël moet zich eraan houden.”[4] Los hiervan neemt de Duitse regering niet alleen een aanzienlijk risico door politieke steun te verlenen aan de Israëlische oorlogsvoering, maar ook door wapens en munitie te leveren [5]. Als het ICJ tot de conclusie zou komen in zijn hoofdzitting, die echter nog jaren kan voortslepen, dat aan één of zelfs meerdere elementen van het delict van genocide is voldaan, dan zou de Duitse regering hebben meegewerkt aan genocide. De politieke schade voor Berlijn, dat zich altijd presenteert als een pionier in zaken van internationaal recht, zou enorm zijn.

Het “Afrikaanse Hof van Justitie

De procedures bij het Internationaal Gerechtshof hebben al verstrekkende gevolgen voor Berlijn als zodanig. Lange tijd konden Duitsland en de andere westerse staten erop vertrouwen dat de internationale rechtspraak voor hun politieke doeleinden kon worden gebruikt. Een voorbeeld hiervan was het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag, dat sinds het begin van zijn werkzaamheden op 1 juli 2002 jarenlang alleen processen startte tegen burgers van Afrikaanse staten die politiek onvriendelijk waren tegenover het Westen. Op het continent werd het ICC daarom bespot als het “Afrikaanse Hof van Justitie”. In 2016 kondigden verschillende Afrikaanse staten, waaronder Zuid-Afrika, aan zich ervan af te scheiden (german-foreign-policy.com berichtte daarover [6]). Zuid-Afrika annuleerde deze stap kort daarna. Om aan de beschuldiging van eenzijdige actie te ontkomen, startte het ICC vanaf 2016 ook regelmatig onderzoeken tegen burgers van geselecteerde niet-Afrikaanse staten, waaronder Georgië, Venezuela en Myanmar; deze hadden echter als kenmerk dat hun regeringen duidelijk werden afgewezen door het Westen. Meest recentelijk, op 17 maart, vaardigde het ICC een arrestatiebevel uit tegen de Russische president Vladimir Poetin, die het beschuldigt van het opzettelijk ontvoeren van Oekraïense kinderen.[7] Het arrestatiebevel beperkt Poetins mogelijkheden om te reizen aanzienlijk.

Misdaden zonder gevolgen

De acties van het ICC tegen staten waar het Westen een hekel aan heeft, staan in schril contrast met het feit dat het hof inactief blijft tegen burgers van Westerse staten. De toenmalige hoofdaanklager van het ICC, Fatou Bensouda, deed eind 2017 een poging om dit te doorbreken toen ze een verzoek indiende om onderzoeken te mogen openen naar oorlogsmisdaden in Afghanistan, waaronder die gepleegd door Amerikaanse militairen en de CIA.[8] De poging mislukte: Washington kondigde aan geen onderzoeken van het Hof toe te staan; op 11 juni 2020 kondigde de Amerikaanse president Donald Trump sancties aan tegen Bensouda en een andere ICC-functionaris, die op 2 september 2020 van kracht werden.[9] Er zijn ook soortgelijke ervaringen met andere internationale tribunalen. Een voorbeeld is het geschil over de Chagoseilanden in de Indische Oceaan, dat Groot-Brittannië tot op de dag van vandaag onder controle houdt om de Verenigde Staten in staat te stellen hun militaire basis Diego Garcia te behouden (german-foreign-policy.com berichtte erover [10]). Op 25 februari 2019 heeft het ICJ een advies uitgebracht waarin het Verenigd Koninkrijk wordt opgeroepen om de eilanden “zo snel mogelijk” terug te geven aan hun rechtmatige eigenaar Mauritius. Het Internationale Zeerechttribunaal van de Verenigde Naties (ICJ) in Hamburg ging hiermee akkoord in een juridisch bindende uitspraak op 28 januari 2021. Londen weigert tot op de dag van vandaag.

Het keerpunt

De huidige procedure voor het Internationaal Gerechtshof (ICJ) en andere recente procedures voor het Internationaal Strafhof (ICC) tegen Israël voor vermeende oorlogsmisdaden in de Gazastrook lijken een structurele verandering teweeg te brengen. De procedures worden allemaal aangespannen door staten in het Zuiden, die steeds moesten verwachten dat ze door het Westen voor internationale rechtbanken zouden worden gesleept. Tegelijkertijd zijn ze impliciet ook gericht tegen de westerse aanhangers van Israël. De genocideprocedures van het Internationaal Gerechtshof zelf werden geïnitieerd door Zuid-Afrika; ze worden gesteund door andere landen uit het Zuiden, waaronder Brazilië, Namibië en Maleisië, evenals door de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC) en de Arabische Liga. Procedures tegen Israël voor vermeende oorlogsmisdaden voor het ICC zijn nu gestart door Mexico en Chili. Uit berekeningen blijkt dat de landen die zich op de een of andere manier achter de procedure hebben geschaard – de overgrote meerderheid van staten in Azië, Afrika en Latijns-Amerika – 59 procent van de bevolking van het Mondiale Zuiden vertegenwoordigen.[11] Dat het er niet meer zijn, komt vooral doordat de twee landen met de grootste bevolking, India en China, zich niet officieel hebben gepositioneerd. Dit is de eerste keer dat belangrijke delen van het Mondiale Zuiden zich eensgezind en op grote schaal voor internationale rechtbanken hebben opgeworpen tegen de traditionele mondiale dominantie van het Westen.

Voetnoten

[1], [2] Max Kolter: ICJ verplicht Israël tot onmiddellijke preventieve maatregelen

[3] Verklaring van de Bondsregering over de hoorzitting bij het Internationaal Gerechtshof. bundesregierung.de 12.01.2024.

[4] Minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock over de uitspraak van het ICJ in het kort geding Zuid-Afrika versus Israël. auswaertiges-amt.de 26.01.2024.

[5] Zie: Waffen für Israel (I) en Waffen für Israel (II).

[6] Zie: Das Recht der Macht.

[7] Haftbefehl gegen Putin erlassen. tagesschau.de 17.03.2023.

[8] Afghanistan and the International Criminal Court. hrw.org 20.11.2017.

[9] US Sanctions on the International Criminal Court. hrw.org 14.12.2020. S. auch Der Club der Kriegsverbrecher.

[10] S. dazu Illegal besetzte Inseln (II).

[11] Sarang Shidore, Dan M. Ford: Mapping it: Global South states charging war crimes in Gaza war. responsiblestatecraft.org 24.01.2024.