De overwinning van bloed op het zwaard: Verzets principes

/ verzet / Door 
Bron: Sabira Abughazaleh en Dalal Zainabi 
orinocotribune 28 september 2024 ~~~

In de loop van de ontwikkelingen na Al Aqsa Flood hebben de Zionisten er een gewoonte van gemaakt zichzelf te overtreffen in het plegen van de meest gruwelijke en schokkende oorlogsmisdaden tegen ons volk in West-Azië. Er lijkt geen einde te komen aan de diepte van hun verdorvenheid; elke week is er wel iets nieuws en gruwelijks. In het licht van de escalatie van de oorlog tegen Libanon is het cruciaal dat degenen die zich verzetten tegen deze fascistisch-zionistische brutaliteit standvastig en principieel blijven.

Het moderne slagveld is niet geografisch beperkt en speelt zich steeds meer af in informatieruimtes en psychologisch terrein. Nu er veel angst en onzekerheid heerst na de terroristische aanvallen op Libanon en gedurende de 11 maanden van de glorieuze Al-Aqsa Flood Operatie, is het steeds noodzakelijker om ons te wenden tot de wijsheid van onze martelaren. We moeten hun offer eren door voortdurend het geschenk in te zetten dat zij ons hebben gegeven, namelijk dat van een heldere lens om de realiteit van de voortdurende oorlog van nationale bevrijding tegen het zionisme te begrijpen. In 2014 zette de Palestijnse martelaar Basil al-Araj acht regels uiteen over de aard van deze oorlog; ze zijn vandaag de dag nog net zo relevant als tien jaar geleden.

Guerilla oorlog

De eerste leefregel van Basil al-Araj biedt een noodzakelijke context om te begrijpen wat er vandaag op strategisch niveau gebeurt:

Het Palestijnse Verzet bestaat uit guerrillagroeperingen waarvan de strategieën de logica volgen van guerrillaoorlogvoering of hybride oorlogvoering, waar Arabieren en moslims meester in zijn geworden door onze ervaringen in Afghanistan, Irak, Libanon en Gaza. Oorlog is nooit gebaseerd op de logica van conventionele oorlogen en de verdediging van vaste punten en grenzen; integendeel, je lokt de vijand in een hinderlaag. Je blijft niet op een vaste positie staan om die te verdedigen; in plaats daarvan voer je manoeuvres uit, verplaats je, trek je terug en val je aan vanuit de flanken en de achterhoede. Meet het dus nooit af aan conventionele oorlogen.

Hezbollah heeft al bewezen dat het in staat is om land te dekoloniseren en de bezetting te verslaan. Je hoeft alleen maar terug te kijken naar 2006 en te bedenken dat de capaciteit van Hezbollah sinds deze overwinning explosief is gestegen, door intensieve voorbereiding en met steun van haar bondgenoten. Het Islamitisch Verzet voert een guerrillaoorlog. In plaats van één-op-één of raket-voor-raket te vergelden, herinnert de martelaar al-Araj ons eraan dat het strategisch altijd wenselijker is om “de vijand in een hinderlaag te lokken”.

De capaciteiten van de zionistisch-fascistische vijand zijn slecht afgestemd op de krachten die hij wil verslaan. Zijn afhankelijkheid van door het Westen geleverde wapens, wereldwijde straffeloosheid en schijnbaar grenzeloze middelen dienen alleen maar om zijn inherente onhandigheid te onderstrepen, terwijl hij voorwaarts strompelt met alle subtiliteit van een sloophamer. Dit is geen vijand die het best bestreden kan worden met conventionele oorlogsvoering. Mao Zedong legt uit:

Wanneer het voor ons hoofdleger te land niet voordelig is om de vijand in grootschalige gevechten tegemoet te treden en we daarom commando-eenheden of guerrilla-eenheden ‘uitsturen’, die de tactiek toepassen van het ontwijken van sterke stellingen en het aanvallen van zwakke stellingen, van rondfladderen en geen vaste positie hebben, en van het onderwerpen van de vijand naargelang de omstandigheden, en wanneer we de vijand niet bestrijden volgens de gewone regels van de tactiek, dan noemen we dit het toepassen van guerrillatactieken.

Hezbollah en de hele As van Verzet begrijpen dit concept, en passen het toe met verwoestend effect. Dit staat in schril contrast met de starheid van de vijand, waartegen het Verzet zich, door ervaring, heeft leren verzetten door, wat de martelaar Basil noemt “te leven als stekelvarkens en te vechten als vlooien.” Hij beschrijft het Verzet als een vlo die “steekt, springt en weer steekt, handen of voeten ontwijkend die proberen hem te stampen. Het doodt zijn gastheer niet (wat betekent dat het niet de hele functies van een hond doodt bijvoorbeeld), wat het doet is zijn gastheer uitputten.”

Volgens deze analogie is Hezbollah slechts één van de vele vlooien die de hondsdolle hond die de regio bezet meedogenloos aanvallen. De martelaar legt verder uit dat de vlo “een voortdurende verstoring veroorzaakt, waardoor de gastheer uiteindelijk niet in staat is om te rusten. Het maakt de gastheer nerveus en gedemoraliseerd.” Elke keer als het Verzet honderdduizenden kolonisten naar hun schuilkelders stuurt, wat nu regelmatig gebeurt, is dat een overwinning. Dit concept werd door Sayyed Hassan Nasrallah omschreven als een “”stapeling van punten.“”

Deze strategie maakt deel uit van een uitputtingsslag. De zionistische samenleving is een softe samenleving; de zionistische economie en de kolonisten-imperialistische manier van leven zijn afhankelijk van privileges en comfort, terwijl de Arabische massa’s bereid zijn om grote offers te brengen voor de bevrijding van hun land.

Het verzet, dat gezond en wel wordt gehouden met de hulp van broederlijke naties, heeft niet de schier eindeloze voorraad grondstoffen die de tijdelijke macht wel heeft. Guerrillaoorlogvoering stelt het Verzet in staat het beste van zijn kwaliteiten en vaardigheden te benutten. Dit type oorlog is langzaam en methodisch. De strategie van Hezbollah in het noorden lijkt misschien niet veel op een dagelijkse basis, maar in de loop van minder dan een jaar heeft het meer dan honderdduizend kolonisten gedwongen om zich terug te trekken uit het land en het functioneren van de vijandelijke economie ernstig verstoord en de impact groeit elke dag. Hoewel het verlangen naar onmiddellijke en wrede vergelding onze pijnlijke harten kan troosten, past het niet in de langetermijnstrategie die ons leidt op de onvermijdelijke mars naar de overwinning.

Naarmate deze “vlooienoorlog” voortduurt, zal de hond alles wat hij kan vernietigen om zich te ontdoen van deze vlooien. Het kan zelfs zover komen dat de hond zichzelf aanzienlijke schade toebrengt en zijn eigen vlees verscheurt in een vergeefse poging zichzelf te redden. In deze context kunnen we de wreedheid van de vijand tegen burgers begrijpen. Zogenaamde gerichte moordaanslagen waarbij tientallen mensen worden gedood, “reddingsmissies” waarbij honderden mensen worden gedood, inclusief hun eigen gevangenen, en de strategische dwaasheid van de vijand op alle fronten terwijl hij op zijn eigen ondergang afstevent.

Psychologische oorlogsvoering tegen de vijand

De tweede regel van de martelaar zorgt ervoor dat we voorbereid zijn op de de gevolgen en tactieken van deze dolle hond in zijn waanzinnige razernij:

De vijand zal foto’s en video’s verspreiden van hun invasie in Gaza, bezetting van woongebouwen, of aanwezigheid in openbare gebieden en bekende oriëntatiepunten. Dit maakt deel uit van de psychologische oorlogsvoering in guerrillaoorlogen; je staat je vijand toe om te bewegen zoals zij willen, zodat ze in je val lopen en jij toeslaat. Jij bepaalt de locatie en de timing van het gevecht. Je kunt dus foto’s zien van Al-Katiba Square, Al-Saraya, Al-Rimal of Omar Al-Mukhtar Street, maar laat dit je vastberadenheid niet verzwakken. De strijd wordt beoordeeld op zijn algehele resultaten en dit is slechts een show.

In deze asymmetrische oorlog, waarin de traditionele maatstaven van militaire macht geen betekenis meer hebben, dient het vertrouwen van de vijand in brute kracht alleen om zijn eigen strategische zwakte te maskeren, in plaats van een echt voordeel aan te tonen. De gruwel van vluchtende burgers die in hun auto’s worden verbrand, de meedogenloze tapijtbombardementen op hele dorpen en de eindeloze pogingen om de publieke opinie te manipuleren om niet één, maar twee genocides te rechtvaardigen – dit zijn niet de kenmerken van een sterke en zelfverzekerde vijand, maar het wanhopige gespartel van een entiteit die langzaam wordt ontdaan van haar strategische voordeel, gestaag op weg naar haar eigen onvermijdelijke ondergang.

Om een kostbare grondoorlog tegen Libanon te vermijden, vertrouwt de vijand op technieken die in het voordeel zijn van zijn sterke punten in cyberoorlogvoering, luchtmacht en terreur en verplaatsing als oorlogswapens. Volgens elke definitie zijn de pager- en walkietalkie-terroristische aanvallen en de recente luchtbombardementscampagne daden van terrorisme en oorlog, maar, zoals martelaar al-Araj ons welsprekend herinnert: “Meet het nooit met conventionele oorlogen.” Het idiote streven van de vijand naar een “totale overwinning” is een zelfvernietigende onderneming, vergelijkbaar met zijn strategie van “naar voren vluchten”, omdat het alleen maar een ruim oppervlak creëert voor het Verzet om “de locatie en timing van de strijd te bepalen.” De tijdelijke entiteit weet heel goed dat ze niet in staat is om het Verzet te confronteren met een invasie op de grond, maar toch ziet ze geen andere optie dan zich in de afgrond te storten, gedwongen om steeds verder te escaleren terwijl andere opties voor haar ogen afnemen.

Bovendien gelooft de vijand dat hij door zijn misdaden uit te zenden het volk zal verlammen en tot onderwerping zal dwingen. Basil al-Araj herinnert ons eraan dat dit “jullie vastberadenheid niet mag verzwakken”. Eerder dit jaar dreigde de vijand met een invasie van Rafah om het Verzet onder druk te zetten zich over te geven aan een nep zogenaamd staakt-het-vuren en Westerse instellingen benadrukten nogmaals hoe rampzalig dit zou zijn voor de burgers in Gaza. In plaats van zich neer te leggen bij deze dreigementen, daagde Abu Obeida hen moedig uit om het te proberen en beloofde dat Rafah een “kerkhof voor de indringers” zou zijn. Hoewel de invasie van Rafah immens lijden heeft veroorzaakt voor de Palestijnen in Gaza, heeft Abu Obeida zich aan zijn belofte gehouden en heeft het Verzet de bezettingssoldaten zware klappen toegebracht en hen consequent verhinderd één enkel strategisch doel te bereiken. Het blijft dagelijks bezettingssoldaten en -materiaal vernietigen. Vorige week legde Sayyed Nasrallah een soortgelijke verklaring af, waarin hij de vijand uitdaagde Libanon binnen te vallen en zei: “We kijken uit naar jullie komst”, wetende dat het Verzet een beslissende overwinning zal behalen.

Wanneer de vijand televisiebeelden uitzendt van bezettingssoldaten die Palestijnse gevangenen groepsgewijs verkrachten, maakt dat deel uit van deze psychologische oorlogscampagne. Hetzelfde geldt wanneer het reclame maakt voor zijn bloedbaden, zoals toen het de Al-Shifa en Al-Nasser ziekenhuizen veranderde in martel- en concentratiekampen. De gruwelen zijn eindeloos – zonder een analyse van de aard van de oorlog zou het gemakkelijk zijn om in wanhoop te vervallen en te geloven in de grootspraak van waanzinnige zionisten die de verwrongen fantasie koesteren dat ze Gaza, de rest van Palestina en uiteindelijk de hele Levant (Groot Syrië) volledig etnisch kunnen zuiveren.

In plaats van verlamd te raken door de onpeilbare wreedheid van de vijand, vertrouwt het Verzet op de overwinning van het bloed op het zwaard. De martelaar Sayyed Abbas al-Musawi, de eerste secretaris-generaal van Hezbollah legde uit: “de slogan van de triomf van het bloed over het zwaard (intisar al-damm ala al-saif). Dat is: ik, door mijn bloed, overwin; door druppels bloed ben ik overwinnaar, zelfs als alle vijanden grotere wapens hebben.” De offers van onze martelaren zijn niet tevergeefs geweest, want zij zijn allemaal martelaren op de weg naar Al-Quds, de weg plaveiend met hun kostbare bloed. De offers in Gaza, op de Westelijke Jordaanoever, in Jemen en in Libanon hebben miljarden dollars aan propaganda, ontworpen om sektarisme en verdeeldheid te bevorderen in de Arabische en Islamitische wereld, ongedaan gemaakt.

De campagne om Palestina te isoleren van Jemen op basis van de “Sunni-Shia divide” is ongedaan gemaakt door dit offer van gedeeld bloed. Ook de anti-Verzet propaganda in Palestina en de anti-Hezbollah propaganda die sluipenderwijs werd uitgezonden door grote Arabische zenders als Al-Jazeera en Al-Arabiya is volledig omvergeworpen. Voor onze ogen verslaat het bloed van de martelaren het zwaard van een eeuw Sykes-Picot.

De zionistische misdaden in Gaza hebben de Verenigde Staten en de zionistische vijand ontmaskerd als bloeddorstige, onherstelbare vijanden van de mensheid – een immens Hasbara en bewapend media-apparaat van het imperialisme wordt weggespoeld door het pure bloed van de martelaren. Dit is een offer dat de wereld nooit mag vergeten. Zoals de Palestijnse geleerde Abdaljawad Omar schrijft: “Ons geschenk aan de wereld werd gegeven door ons bloed, vooral voor degenen die geïnteresseerd zijn in een meer rechtvaardige, meer economisch gelijke, dekoloniale, gedekoloniseerde wereld.”

De As van Verzet bewijst dagelijks dat de Zionistische vijand nooit echt de overwinning kan claimen, ongeacht de woestheid van zijn aanvallen of de diepte van zijn wreedheid. In feite, dankzij een cultuur van verzet en martelaarschap onder het volk, versterken de misdaden van de vijand het verzet en zijn steun onder het volk alleen maar. Voorstanders van de Palestijnse zaak moeten deze les onthouden en geen defaitisme propageren.

In de kern is het zionisme een parasitaire ideologie die een expansionistisch koloniaal project ondersteunt dat fundamenteel onverenigbaar is met het bestaan van een onafscheidelijke Arabische of moslimbevolking, of, sterker nog, met de mensheid. Haar essentie is geworteld in uitsluiting, ontheemding en een onverzadigbare honger naar meer land, meer vernietiging en meer bloed, waardoor ze altijd in het defensief gedrongen is en elke arrogante poging om haar legitimiteit te doen gelden op verzet en afwijzing stuit. In die zin staat de uitkomst van een langdurige oorlog al van tevoren vast. De uiteindelijke overwinning van het Verzet is een kwestie van wanneer het zal gebeuren, niet of het zal gebeuren.

In volgende delen van deze serie zullen we verder ingaan op de zes andere regels die de martelaar Basil al-Araj voor ons opstelde. De weg naar Al-Quds is lang. We moeten allemaal ons steentje bijdragen om altijd principieel te blijven. Khalil Oudallah zei in zijn lofrede op de martelaar Basil: “Basil riep ons niet op om verzetsstrijders te zijn. Hij riep ons ook niet op om revolutionairen te zijn. Basilius zei ons waarachtig te zijn, dat is alles. Als jullie waarachtig zijn, zullen jullie revolutionairen en verzetsstrijders zijn.”

Topfoto: Palestijnen dragen het lichaam van Basil al-Araj tijdens zijn begrafenis in het dorp Walajeh op de Westelijke Jordaanoever op 17 maart 2017 | AP/Nasser Shiyoukhi, Archief foto.

Gerelateerd (eerdere berichten in dit archief):