Israël en de opkomst van joods fascisme

/ Apartheid, etnische zuivering, Oorlogsmisdaden, terreur / Door 
Bron Chris Hedges 
ScheerPost 12 december 2022 ~~~

Het masker wordt van het gezicht van Israëls apartheidsstaat gelicht en onthult een grijnzende doodskop die de afschaffing aankondigt van de weinige beperkingen tegen het doden van Palestijnen.

Chris Hedges

Benjamin Netanyahu’s voorgestelde coalitieregering van Joodse extremisten, fanatieke zionisten en religieuze dwepers betekent een ingrijpende verandering in Israël, een die de status van Israël als paria zal verergeren, de externe steun voor Israël zal uithollen, een derde Palestijnse opstand, of intifada, zal aanwakkeren en onverzoenlijke politieke tegenstellingen binnen de Joodse staat zal creëren.  

Alon Pinkas, die in de Israëlische krant Haaretz schrijft, noemt de coalitieregering, die over een of twee weken aan de macht zal komen, “een buitensporige kakistocratie: een regering door de slechtste en minst geschikte verzameling ultranationalisten, joodse supremacisten, antidemocraten, racisten, dwepers, homofoben, vrouwenhaters, corrupte en vermeend corrupte politici”. Een regeringscoalitie van 64 wetgevers, waarvan 32 ultraorthodoxe of religieuze zionisten. Een coalitie die Zeev Jabotinsky, de vader van het revisionistische zionisme, of Menachem Begin, de oprichter van Likud, zich nooit hadden kunnen voorstellen.” 

Itamar Ben-Gvir, van de ultranationalistische partij Otzma Yehudit, “Joodse Macht”, wordt de nieuwe minister van Binnenlandse Veiligheid. Otzma Yehudit wordt gedomineerd door leden van Rabbi Meir Kahane’s Kach-partij, die in 1988 niet meer verkiesbaar mocht zijn voor de Knesset omdat zij een “nazi-achtige ideologie” aanhing, waaronder het bepleiten van de etnische zuivering van alle Palestijnse burgers van Israël en alle Palestijnen die onder Israëlische militaire bezetting leven. Zijn benoeming, samen met die van andere extreem-rechtse ideologen, waaronder Bezalel Smotrich, tot leider van de Bezette Palestijnse Gebieden (OPT), maakt effectief korte metten met de oude argumenten die liberale zionisten gebruikten om Israël te verdedigen – dat het de enige democratie in het Midden-Oosten is, dat het streeft naar een vreedzame regeling met de Palestijnen in een tweestatenoplossing, dat voor extremisme en racisme geen plaats is in de Israëlische samenleving en dat Israël draconische vormen van controle moet opleggen aan de Palestijnen om terrorisme tegen te gaan

Ben-Gvir en Smotrich vertegenwoordigen het uitschot van de Israëlische samenleving, een samenleving die “Joodse identiteit” en “Joods nationalisme” propageert in een zionistische versie van de roep van het fascisme om bloed en aarde. Zij zijn Israëls equivalent van Lauren Boebert en Marjorie Taylor Greene. Hun Religieuze Zionistische blok is nu het derde grootste in de Knesset.

Ben-Gvir, die vanwege zijn extremisme niet in militaire dienst mocht, stal een motorkapversiering van de auto van Yitzak Rabin enkele weken voordat de toenmalige premier in 1995 werd vermoord door de Joodse extremist Yigal Amir. Amir, zoals vele extreem-rechtse Israëli’s, waaronder waarschijnlijk Netanyahu zelf, beschouwde Rabins steun voor de Oslo-akkoorden als een daad van verraad. “We hebben zijn auto gepakt, en we zullen hem ook pakken,” zei Ben-Gvir destijds. Hij roept op tot de deportatie van Palestijnen die het opnemen tegen Israëlische soldaten, aanhangers van de antizionistische ultra-Orthadoxe Netueri Karta-beweging, evenals het Israëlisch-Arabische Knesset-lid Ayman Odeh en het antizionistische marxistische Knesset-lid Ofer Cassif, die Joods is. 

De oude argumenten die Israël gebruikte om zichzelf te rechtvaardigen waren altijd meer fictie dan werkelijkheid. Israël is lang geleden een apartheidsstaat geworden. Het controleert rechtstreeks via zijn illegale nederzettingen, militaire zones met beperkte toegang en legercompounds meer dan 60 procent van de Westelijke Jordaanoever en heeft de facto controle over de rest. Er zijn 65 wetten die direct of indirect discrimineren tegen Palestijnse burgers van Israël en degenen die in de OPT wonen.

De oude patronen worden vervangen door scheldkanonnades die Palestijnen en Arabieren (moslim en christen) afschilderen als besmettelijk en een existentiële bedreiging voor Israël. Deze haatzaaierij gaat gepaard met een wrede interne campagne om Joodse “verraders” het zwijgen op te leggen, vooral degenen die liberaal of links en seculier zijn. Een door Otzma Yehudit geleide autocratie zal het democratisch debat de mond snoeren, de bescherming van het maatschappelijk middenveld uithollen en verder codificeren wat al lang realiteit is – Joodse suprematie en de voortdurende etnische zuivering van Palestijnen van hun eigen land, die teruggaat tot de oprichting van Israël in de jaren veertig.

Het ooit ondenkbare is nu denkbaar, zoals de formele annexatie van grote delen van de Westelijke Jordaanoever, waaronder “gebied C” waar tot 300.000 Palestijnen wonen. De moord op ongeveer 140 Palestijnen dit jaar, waaronder de Amerikaanse journaliste Shireen Abu Akleh, is het ergste dodental sinds 2006 (grote geweldsescalaties zoals de Israëlische bombardementen op Gaza niet meegerekend). Het ging gepaard met Palestijnse aanvallen waarbij 30 Israëli’s omkwamen. 

De nieuwe regering zal deze moorden versnellen, samen met het slopen van huizen en scholen, het verdrijven van Palestijnen uit Oost-Jeruzalem, het rooien van Palestijnse olijfboomgaarden, massale opsluiting en de etnische zuivering van Palestijnen. Het geheel van deze misdaden komt neer op de internationale misdaad van genocide, verklaarde het in New York gevestigde Center for Constitutional Rights in 2016. 

Gaza, ’s werelds grootste openluchtgevangenis, zal steeds vaker gebombardeerd en beschoten worden. De infrastructuur, waaronder de water-, elektriciteits- en rioleringssystemen en de brandstofopslagplaatsen, zullen worden vernietigd. De Gazanen en hun mede-Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever zullen worden onderworpen aan steeds strengere blokkades, die hen zullen reduceren tot een bestaansniveau dat één stap boven de hongerdood ligt. In plaats van te proberen de moord op Palestijnen door joodse kolonisten en het Israëlische leger te verdoezelen, zal de nieuwe regering de wreedheden openlijk vieren. 

Na de recente executie van een ongewapende Palestijn die drie keer van dichtbij werd neergeschoten en daarna nog een keer terwijl hij op de grond lag, door een Israëlische grenspolitieagent tijdens een handgemeen dat op video werd vastgelegd, noemde Ben-Gvir de agent een “held“.

Netanyahu, die in drie corruptiezaken wordt beschuldigd van fraude, vertrouwensbreuk en het aannemen van steekpenningen, is vastbesloten de rechterlijke macht te politiseren. Hij en zijn coalitiepartners zullen de rechten van de Palestijnse burgers van Israël, die al tweederangsburgers zijn, verder beknotten. Zij zullen agressief blijven aandringen op een oorlog met Iran. Zij zullen pogingen steunen om de Al-Aqsa moskee in Jeruzalem, die Joodse Israëli’s de Tempelberg noemen, in beslag te nemen, de veronderstelde plaats van de Tweede Tempel, die in 70 na Christus door de Romeinen zou zijn verwoest. Joodse extremisten roepen al lang op om de Al-Aqsa moskee, het op twee na heiligste heiligdom voor moslims, af te breken en te vervangen door een “Derde” Joodse tempel, een stap die de moslimwereld in vuur en vlam zou zetten. Ben-Gvir, die Baruch Goldstein, de joodse kolonist die in 1994 in Hebron 29 moslimaanbidders afslachtte, als “een held” beschouwt, heeft aangekondigd dat hij samen met andere joodse extremisten de moskee zal bezoeken. Toen Ariel Sharon, de toenmalige oppositieleider van Israël, in september 2000 naar de plaats van de moskee ging, ontketende dat de Tweede Intifada. 

Ik wou dat dit een vermoeden was. Dat is het niet. Het is wat deze fanatici voorstaan.

Avigdor Maoz van de extremistische Noam-partij, die tegen LGBTQ-rechten is en vrouwen wil verbieden in het leger te dienen, is aangesteld om toezicht te houden op het Israëlische schoolcurriculum, Russische immigratie en de nationale Joodse identiteit.

 “Iedereen die het echte Jodendom probeert te schaden is de duisternis,” zei hij deze week. “Iedereen die probeert een nieuwe zogenaamde liberale religie te creëren is de duisternis. Iedereen die – met opzettelijke verhulling en verduistering – probeert de kinderen van Israël te hersenspoelen met hun agenda’s, zonder medeweten van de ouders, is de duisternis.”

Jeremy Ben-Ami, de voorzitter van de liberale zionistische belangenorganisatie, J Street, zei in een openbare verklaring dat de komende regering van Israël “waarschijnlijk meer acties zal ondernemen die ingaan tegen de waarden die Amerikaanse Joden onze kinderen leren als de essentie van de Joodse identiteit,” waaronder steun voor burgerrechten, de arbeidersbeweging, de vrouwenbeweging en LGBTQ-vrijheden. 

“Hoe kunnen we aan onze kinderen en kleinkinderen, laat staan aan onszelf, uitleggen dat deze waarden de kern vormen van de Joodse identiteit, maar dat de staat van het Joodse volk een ander volk zijn rechten en gelijkheid ontzegt en de regel van het internationale recht ondermijnt?” vroeg hij. “Dit is een fundamentele crisis die onze gemeenschap de komende jaren boven het hoofd hangt. Diegenen in het establishment van onze gemeenschap die erop staan dat Joods Amerika verenigd en onvoorwaardelijk loyaal moet zijn aan Israël, wat er ook gebeurt, zijn bezig de gezondheid van de Joodse gemeenschap een diepe, diepe, verkeerde dienst te bewijzen.”

Na de oorlog van 1967 waarbij Israël het schiereiland Siani van Egypte, de Golanhoogte van Syrië en de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever van Palestina binnenviel en annexeerde, bezochten Israëli’s Palestijns gebied om te winkelen, in restaurants te eten, het weekend door te brengen in de woestijnoase van Jericho of hun auto’s te laten repareren door Palestijnse monteurs. 

De Palestijnen waren een bron van goedkope arbeidskrachten, en halverwege de jaren tachtig werkte ongeveer 40% van de Palestijnse beroepsbevolking in Israël. Maar de toenemende onderdrukking door de Israëlische autoriteiten op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza, de inbeslagname van steeds grotere stukken Palestijns land voor de uitbreiding van joodse nederzettingen en de aanhoudende armoede brachten de Palestijnen, van wie de meesten te jong waren om zich de bezetting van 1967 te herinneren, in december 1987 in opstand en startten zes jaar lang straatprotesten die bekend staan als de eerste intifada. De opstand leidde uiteindelijk tot de Oslo-akkoorden van 1993 tussen Israël en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) onder leiding van Yasser Arafat. Arafat, die het grootste deel van zijn leven in ballingschap had doorgebracht, keerde in triomf terug naar Gaza met de PLO-leiding. 

De Oslo-akkoorden leken een nieuw tijdperk in te luiden. Ik was in Gaza toen ze werden ondertekend. Palestijnse zakenlieden die in het buitenland fortuin hadden gemaakt, keerden terug om de nieuwe Palestijnse staat te helpen opbouwen. De radicale islamisten verschrompelden. Palestijnse vrouwen deden hun hoofddoeken af. Schoonheidssalons namen toe. Er was een kort en stralend moment waarop een normaal leven, vrij van bezetting en geweld, mogelijk leek. Maar het verzuurde snel. 

Het weren van Palestijnse arbeiders uit Israël, gekoppeld aan toenemend Israëlisch geweld en landroof, leidde in 2000 tot een nieuwe opstand die eindigde in 2005. Deze, die ik versloeg voor The New York Times, was veel gewelddadiger. Joodse kolonisten werden uit Gaza verwijderd en Gaza werd afgesloten. Israël bouwde ook een veiligheidsbarrière – tegen een kostprijs van ongeveer 1 miljoen dollar per mijl en illegaal bevonden door het Internationaal Gerechtshof – om Israël van de Westelijke Jordaanoever te scheiden en meer Palestijns land te annexeren. De muur werd gebouwd in de nasleep van een golf van zelfmoordaanslagen op Israëli’s, hoewel het idee al in de jaren negentig door premier Rabin werd geopperd op grond van het feit dat “scheiding als concept” een “duidelijke grens” vereist. Arafat, die ik vaak heb ontmoet, bracht de laatste dagen van zijn leven door onder Israëlisch huisarrest. De mislukking van Oslo maakte een einde aan de pretentie van een vredesproces of een onderhandelde oplossing.

Ik vermoed dat we aan de vooravond staan van een derde en veel dodelijker intifada. Een opstand zal door Israël worden gebruikt om wrede represailles te rechtvaardigen die in de schaduw zullen staan van de straffe economische blokkade en de massale slachting die in Gaza plaatsvonden tijdens de Israëlische aanvallen in 2008, 2012 en 2014, waarbij ongeveer 3.825 Palestijnen werden gedood, 17.757 gewond raakten en meer dan 25.000 woningen gedeeltelijk of volledig door Israël werden verwoest, waaronder flatgebouwen met meerdere verdiepingen en hele wijken. Tienduizenden mensen werden dakloos en grote delen van Gaza werden in puin gelegd. Tijdens de Grote Mars van Terugkeer van 2018, waar jongeren in de belegerde enclave demonstreerden voor de Israëlische barrière, werden 195 Palestijnen doodgeschoten door Israëlische sluipschutters, waaronder 41 kinderen, evenals medici zoals Razan al-Najjar. 

Naarmate het geweld en de repressie tegen Palestijnen door veiligheidstroepen, binnenkort geleid door Joodse fanatici, toeneemt, zullen steeds grotere aantallen Palestijnen, waaronder kinderen, omkomen door luchtaanvallen, beschietingen, sluipschuttersvuur, moorden en andere Israëlische aanvallen, waaronder die van malafide Joodse milities, die ook Arabische burgers binnen Israël aanvallen. Honger en ellende zullen op grote schaal voorkomen. 

De brute onderwerping van de Palestijnen, gerechtvaardigd door een giftige ideologie van joodse suprematie en racisme, zal alleen een halt kunnen worden toegeroepen door het soort sanctiecampagne dat met succes tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika is gevoerd. Anders wordt Israël een despotische theocratie.

Topfoto: Waar rook is – door Mr. Fish

OPMERKING VAN CHRIS HEDGES AAN DE LEZERS VAN SCHEERPOST: Zonder uw hulp kan ik niet langer een wekelijkse column voor ScheerPost schrijven en mijn wekelijkse televisieprogramma produceren. De muren sluiten zich met een verbazingwekkende snelheid op onafhankelijke journalistiek, met de elites, inclusief de elites van de Democratische Partij, die schreeuwen om meer en meer censuur. Bob Scheer, die ScheerPost runt met een klein budget, en ik zullen niet wankelen in onze inzet voor onafhankelijke en eerlijke journalistiek, en we zullen ScheerPost nooit achter een betaalmuur zetten, er een abonnement voor vragen, uw gegevens verkopen of reclame accepteren. Als u kunt, schrijf u dan in op chrishedges.substack.com zodat ik mijn nu wekelijkse maandagcolumn op ScheerPost kan blijven plaatsen en mijn wekelijkse televisieprogramma The Chris Hedges Report kan produceren.