De hypocrisie van het Westen ten opzichte van de uitbraak uit Gaza is misselijkmakend

/ Gaza, terreur, verzet / Door 
Bron: Jonathan Cook  
middleeasteye 8 oktober 2023

Er zal weinig medeleven zijn in het Westen als voor de zoveelste keer belegerde Palestijnen worden gebombardeerd door Israël, waarbij het immense lijden wordt gerechtvaardigd door de term ‘Israëlische vergelding’.

De huidige uitstorting van sympathie voor Israël zou iedereen met een half hart moeten doen kokhalzen.

Niet omdat het niet erg is dat Israëlische burgers in zulke grote aantallen sterven en lijden. Maar omdat Palestijnse burgers in Gaza decennium na decennium te maken hebben gehad met herhaalde aanvallen van Israël, die veel meer leed hebben veroorzaakt, maar nooit een fractie van de bezorgdheid hebben opgewekt die nu door westerse politici of publieke opinies wordt geuit.

De hypocrisie van het Westen over Palestijnse strijders die honderden Israëli’s doden en verwonden en tientallen anderen gijzelen in gemeenschappen rondom en binnen de belegerde Gazastrook is uitermate grimmig.

Dit is de eerste keer dat Palestijnen, opgesloten in de kustenclave, erin zijn geslaagd om Israël een slag van betekenis toe te brengen die vaag vergelijkbaar is met de wreedheid waarmee Palestijnen in Gaza herhaaldelijk zijn geconfronteerd sinds ze meer dan 15 jaar geleden in een kooi werden opgesloten, toen Israël in 2007 begon met zijn blokkade over land, over zee en door de lucht.

Westerse media noemen de uitbraak uit de gevangenis en de aanval door Palestijnen uit Gaza “ongekend” – en het meest rampzalige falen van Israël op het gebied van inlichtingen sinds het precies 50 jaar geleden werd verrast tijdens de Jom Kippoer oorlog. [1]

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft Hamas, die officieel de leiding heeft over de openluchtgevangenis van Gaza, beschuldigd van het beginnen van “een wrede en kwaadaardige oorlog”. Maar de waarheid is dat de Palestijnen niets zijn “begonnen”. Ze zijn er na zoveel strijd in geslaagd om een manier te vinden om hun folteraar pijn te doen.

Het is onvermijdelijk voor de Palestijnen, zoals Netanyahu ook opmerkte, “dat de prijs zwaar zal zijn” – vooral voor burgers. Israël zal de gevangenen de zwaarste straf opleggen voor hun schaamteloosheid.

Kijk hoe weinig sympathie en zorg er vanuit het Westen zal zijn voor de vele Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen die opnieuw door Israël worden gedood. Hun immense lijden zal worden verdoezeld en gerechtvaardigd door de term “Israëlische vergelding”.

De echte lessen

Alle huidige analyses die zich richten op de “blunders” van de Israëlische inlichtingendienst leiden af van de echte les van deze snel evoluerende gebeurtenissen.

Niemand gaf er echt om toen de Palestijnen van Gaza onderworpen werden aan een blokkade opgelegd door Israël die hen de essentiële levensbehoeften ontnam. De enkele tientallen Israëli’s die gegijzeld werden door Hamasstrijders verbleken in vergelijking met de twee miljoen Palestijnen die bijna twintig jaar door Israël gegijzeld werden in een openluchtgevangenis.

Niemand gaf er echt iets om toen bleek dat de Palestijnen van Gaza door Israël op een “hongerdieet” waren gezet – er werd slechts beperkt voedsel binnengelaten, berekend om de bevolking nauwelijks te voeden.

Niemand gaf er echt om toen Israël de kustenclave om de paar jaar bombardeerde, waarbij elke keer vele honderden Palestijnse burgers omkwamen. Israël noemde het gewoon “het gras maaien“. De vernietiging van uitgestrekte gebieden van Gaza, waar Israëlische generaals over opschepten als het terugbrengen van de enclave naar het Stenen Tijdperk, werd geformaliseerd als een militaire strategie die bekend staat als de “Dahiya doctrine“.

Niemand gaf er echt om toen Israëlische sluipschutters zich richtten op verpleegsters, jongeren en mensen in rolstoelen die kwamen protesteren tegen hun gevangenschap door Israël. Vele duizenden mensen bleven achter als geamputeerden nadat die sluipschutters opdracht hadden gekregen om de demonstranten lukraak in hun benen of knieen te schieten.

Westerse bezorgdheid over de dood van Israëlische burgers door toedoen van Palestijnse strijders is moeilijk te verkroppen. Zijn er de afgelopen 15 jaar niet vele honderden Palestijnse kinderen gestorven tijdens de herhaalde Israëlische bombardementen op Gaza? Waren hun levens niet even belangrijk als die van Israëliërs – en zo nee, waarom niet?

Na zoveel onverschilligheid gedurende zo lange tijd is het moeilijk om de plotselinge afschuw van westerse regeringen en media te horen, omdat de Palestijnen eindelijk een manier hebben gevonden – die het onmenselijke, decennialange beleid van Israël weerspiegelt – om effectief terug te vechten.

Dit moment rukt het masker af en legt het onverhulde racisme bloot dat zich in westerse hoofdsteden voordoet als morele bezorgdheid.

Huichelarij ten top

De hypocrisie wordt duidelijk door Volodymr Zelenskiy, de president van Oekraïne. In het weekend publiceerde hij een lange tweet waarin hij de Palestijnen veroordeelde als “terroristen” en Israël zijn onwrikbare steun toezegde.

Hij beweerde dat “Israëls recht op zelfverdediging onbetwistbaar is” en voegde eraan toe: “De wereld moet verenigd en solidair zijn zodat terreur niet overal en op elk moment probeert het leven te breken of te onderwerpen.”

Het lijkt erop dat niet alle vormen van ’terrorisme’ gelijk zijn in de ogen van Zelenskiy, of zijn beschermheren in westerse hoofdsteden. Zeker niet het staatsterrorisme van Israël dat het leven van Palestijnen al tientallen jaren zuur maakt.

De omkering van de werkelijkheid is adembenemend. De Palestijnen kunnen het leven in Israël niet “onderwerpen”. Die macht hebben ze niet, ook al zijn er een paar kortstondig in geslaagd om uit hun kooi te breken. Het is Israël dat het Palestijnse leven al tientallen jaren onderwerpt.

Niet alle vormen van “terrorisme”, zo lijkt het, zijn gelijk in de ogen van Zelenskiy, of zijn beschermheren in westerse hoofdsteden. Zeker niet het staatsterrorisme van Israël dat het Palestijnse leven al tientallen jaren tot een ellende maakt.

Israël, de veel sterkere, oorlogvoerende partij, verwoest nu Gaza “als vergelding”, zoals de BBC het formuleert, voor de laatste Palestijnse aanval.

Dus op welke gronden zullen Zelenskiy of zijn ambtenaren Moskou kunnen veroordelen als het raketten afvuurt “als vergelding” voor Oekraïense aanvallen op Russisch grondgebied? Hoe kan, als Palestijns verzet tegen Israëls bezetting van Gaza terrorisme is, zoals Zelenskiy beweert, Oekraïens verzet tegen Russische bezetting niet net zo goed terrorisme zijn?

Geen schuilplaats

Door Israël in zijn bedrog te steunen, hebben zijn bondgenoten het hem toegestaan om steeds schandaliger leugens te verspreiden. In het weekend waarschuwde Netanyahu de Palestijnen in Gaza om “nu te vertrekken” omdat Israëlische troepen zich voorbereidden om “met alle geweld op te treden”.

Maar Netanyahu weet, net als zijn westerse helpers, dat de bevolking van Gaza nergens heen kan vluchten. Er is geen schuilplaats. Palestijnen zijn ingesloten in Gaza sinds Israël het belegerde over land, zee en door de lucht.

De enige Palestijnen die Gaza kunnen “verlaten” zijn de gewapende facties die zijn uitgebroken uit hun door Israël opgelegde gevangenis en die door westerse politici en media worden aangeklaagd als “terroristen”.

Westerse regeringen die zo geschokt zijn door de Palestijnse aanval op Israël, zijn ook de regeringen die zwijgen nu Israël de elektriciteit naar de gevangenis in Gaza afsluit – opnieuw als vermeende “vergelding”.

De collectieve bestraffing van twee miljoen Palestijnen in Gaza, die voor stroom afhankelijk zijn van Israël omdat Israël elk aspect van hun leven in de enclave omsingelt en controleert, is een oorlogsmisdaad.

Vreemd genoeg begrijpen westerse functionarissen dat het een oorlogsmisdaad is wanneer Rusland elektriciteitscentrales in Oekraïne bombardeert, waardoor het licht uitgaat. Ze schreeuwen dat de Russische president Vladimir Poetin voor het Internationaal Strafhof in Den Haag moet worden gesleept. Waarom is het dan zo moeilijk voor hen om de parallellen te begrijpen van wat Israël Gaza aandoet?

Gedurfde ontsnapping

Er zijn twee directe en contrasterende lessen te leren uit wat er dit weekend is gebeurd.

De eerste is dat de menselijke geest niet eindeloos gekooid kan worden. De Palestijnen in Gaza hebben voortdurend nieuwe manieren bedacht om zich uit hun ketenen te bevrijden.

Ze hebben een netwerk van tunnels gebouwd, waarvan Israël de meeste heeft gelokaliseerd en vernietigd. Ze hebben raketten afgevuurd die steevast werden neergeschoten door steeds geavanceerdere onderscheppingssystemen. Ze hebben massaal geprotesteerd tegen de zwaar versterkte hekken, bekroond door guntowers, waarmee Israël hen omsingelde – alleen om neergeschoten te worden door sluipschutters.

Nu hebben ze een gewaagde ontsnapping in scène gezet. Israël zal de enclave met massale bombardementen terugslaan tot onderwerping, maar natuurlijk alleen “als vergelding”. Het verlangen van de Palestijnen naar vrijheid en waardigheid zal er niet minder op worden. Er zal een andere vorm van verzet ontstaan, ongetwijfeld nog brutaler.

En de partijen die het meest verantwoordelijk zijn voor die wreedheid zullen Israël en het Westen zijn, dat het zo slaafs steunt, omdat Israël weigert te stoppen met het wreed maken van de Palestijnen die het dwingt onder zijn heerschappij te leven.

Een Palestijns kind schuilt met zijn familie in een school die verbonden is aan de Verenigde Naties als gevolg van Israëlische bombardementen in Gaza Stad op 8 oktober 2023 (Reuters)

De tweede les is dat Israël, eindeloos verwend door zijn westerse beschermheren, nog steeds niet geneigd is om bovenstaande fundamentele waarheid te internaliseren. De retoriek van de huidige regering van fascisten en joodse supremacisten mag dan bijzonder lelijk zijn, er bestaat een brede consensus onder Israëli’s van alle politieke strekkingen dat de Palestijnen onderdrukt moeten blijven worden.

Daarom zal de zogenaamde oppositie niet aarzelen om de militaire bestorming van de lang belegerde enclave Gaza te steunen, waarbij nog meer Palestijnse burgers worden gedood om hen “een lesje te leren”, een les die niemand in Israël kan verduidelijken behalve dat de Palestijnen hun permanente inferioriteit en gevangenschap moeten accepteren.

De “goede Israëli’s” – oppositieleiders Yair Lapid en Benny Gantz – zijn al in gesprek met Neyanyahu om samen met hem een “regering van nationale eenheid in noodsituaties” te vormen.

Welke “noodsituatie”? De noodsituatie van Palestijnen die het recht opeisen om niet als gevangenen in hun eigen thuisland te leven.

Israëli’s en westerlingen kunnen doorgaan met hun verstandsverbijstering om de onderdrukking van de Palestijnen goed te praten en hen elk recht op verzet te ontzeggen. Maar hun hypocrisie en zelfbedrog worden blootgelegd zodat de rest van de wereld het kan zien.

Rouwenden reageren tijdens de begrafenis van de Palestijnse tweeling Ossayd en Mohammad Abu Hmaid, hun moeder en hun drie zusjes die zijn gedood tijdens Israëlische aanvallen in Khan Younis in het zuiden van de Gazastrook op 8 oktober 2023 (Reuters)

Jonathan Cook is de auteur van drie boeken over het Israëlisch-Palestijnse conflict en winnaar van de Martha Gellhorn Special Prize for Journalistiek. Zijn website en blog zijn te vinden op www.jonathan-cook.net

Gerelateerd (berichten in subarchief /Palestina):